Expo

MortAmour is kunstfotografie gebracht door Bart Moeyaert en Patrick Vanryckeghem. Hun werk is voornamelijk een eerbetoon aan gestorven dieren, geportretteerd samen met fotomodellen.

Bart Moeyaert en Patrick Vanryckeghem zijn 2 kunstfotografen die reeds geruime tijd samenwerken onder de naam MortAmour.

Zoals de naam van het kunstenaarscollectief reeds doet vermoeden is een link in hun foto’s met de liefde en de dood nooit veraf. De foto's vertellen een verhaal over de schoonheid, maar ook over de kwetsbaarheid van het leven en de noodzaak om zorgvuldig met de natuur om te gaan. Dieren die een natuurlijke dood gestorven zijn, worden samen met fotomodellen op een unieke en kunstzinnige manier in beeld gebracht. Hierbij wordt het gebruik van schilderen op het lichaam en andere technieken niet uit de weg gegaan. De gestorven dieren krijgen op deze manier als het ware een tweede leven.

Deze opvallende tentoonstelling is een echte aanrader die niet onbesproken zal voorbijgaan, niet luguber, wel mooi én interessant.

Website: www.mortamour.be - www.artchurchrochus.be

Instagram: mortamourart

Facebook:  MortAmour

Lost and found, een tentoonstelling van verloren gebouwen

Als 3 fotografen erop uit trekken, op zoek naar afgelegen plaatsen waar de natuur het geruisloos terug overneemt, vinden ze unieke creaties van vervallen schoonheid en vergeten grandeur in België.

Lost and found, een tentoonstelling van verloren gebouwen

Als 3 fotografen erop uit trekken, op zoek naar afgelegen plaatsen waar de natuur het geruisloos terug overneemt, vinden ze unieke creaties van vervallen schoonheid en vergeten grandeur in België.

Ze gingen op ontdekking doorheen deze “verloren gebouwen” en tonen jullie graag hoe ze dit allemaal gezien en beleefd hebben door hun lens, elk op hun eigen unieke manier maar altijd met respect voor locatie en natuur.

Fotografen:

• Friederike Vanherpe
• Angelino Defoirdt
• David D’Heygers

Studenten Fotokunst van de Academies van Kortrijk en Brugge zijn op zoek gegaan naar een stedelijke of natuurlijke omgeving om er de vermeende ziel van vast te leggen. 

Voor het eerst tijdens de zomer van fotografie wordt ook de aanpalende tuin van het André Demedtshuis geactiveerd met fotowerken op groot formaat.

De vrije ruimte staat onder druk. Er heerst een constante spanning tussen het bebouwde en het onbebouwde. We beknibbelen, herschikken en omheinen onze omgeving tot een patchwork van vrije, publieke en private ruimte. Echter niet alleen de bestemming van een plaats kan verschuiven. Een omgeving is namelijk continu in verandering onder invloed van het tijdstip, de licht- en weersomstandigheden en het standpunt van waaruit een plek wordt geobserveerd.

Fotografie weet hierbij als geen ander medium het momentum vast te grijpen. Studenten Fotokunst van de Academies van Kortrijk en Brugge zijn op zoek gegaan naar een stedelijke of natuurlijke omgeving om er de vermeende ziel van vast te leggen. Hun visie op de ruimte kon kritisch of poëtisch zijn of gestoeld op esthetiek. De enige voorwaarde was om niet te  vervallen in de klassieke representatie van het landschap. Een zestigtal cursisten ging enthousiast aan de slag. Ze werden hierin begeleid door docenten Leen Brands, Priscilla Bistoen en Lieven Lefere.

Het André Demedtshuis maakt deze zomer graag plaats voor hun werk. Ook wij zijn zoekend naar onze plaats binnen het landschap van de kunsten.

Voor het eerst tijdens de zomer van fotografie wordt ook de aanpalende tuin van het André Demedtshuis geactiveerd met fotowerken op groot formaat. Deze tentoonstelling wordt gecureerd door Lieven Lefere.

Een unieke tentoonstelling waarbij de natuur en het behoud van haar dieren centraal staan.

Uit zijn collectie stelt Regi Popelier ± 35 beelden tentoon, vastgelegd gedurende zijn 20 jaar fotografische reizen doorheen de 6 continenten. Met zijn beelden neemt hij de bezoeker mee op reis naar voor velen vaak onbekende oorden.

Een unieke tentoonstelling waarbij de natuur en het behoud van haar dieren centraal staan.

Uit zijn collectie stelt Regi Popelier ± 35 beelden (gaande van 40 cm breed tot 2 meter) tentoon, vastgelegd gedurende zijn 20 jaar fotografische reizen doorheen de 6 continenten. Met zijn beelden neemt hij de bezoeker mee op reis naar voor velen vaak onbekende oorden:

• IJsberen uit het noordpoolgebied en de enorme kuddes gnoes op de Afrikaanse vlakten.
• Diepe oerwouden in Zuid-Amerika en bedreigde tijgers in India.
• Mysterieuze regenwouden in Zuid-Amerika en chinstrap pinguïns in Antarctica.
• Grizzlyberen en bizons in het beroemde Yellowstone Park.
• Zilverruggorilla’s in Oeganda en makaken in Japan.

Website : Regi's Eye On Nature

De fototentoonstelling ‘Landschap in metamorfose’, van de bekende persfotograaf Filip Claus, toont de nog zichtbare sporen van de Eerste Wereldoorlog in de Westhoek en over de grens in Frankrijk, in Nord-Pas-de-Calais. 

De fototentoonstelling ‘Landschap in metamorfose’, van de bekende persfotograaf Filip Claus, toont de nog zichtbare sporen van de Eerste Wereldoorlog in de Westhoek en over de grens in Frankrijk, in Nord-Pas-de-Calais. De foto’s vertellen het verhaal van toen, geïntegreerd in het dagdagelijkse leven, wat bij momenten de kijker mooie contrasten oplevert.

De zomertentoonstelling 2019 bracht het werk van fotografen samen die het thema natuur en landschap op een persoonlijke en onderzoekende manier benaderen. Ze werken vanuit een actuele visie op de natuur én interpreteren het medium fotografie op een vernieuwende wijze.

Sommige maken op hedendaagse wijze gebruik van oude technieken, andere creëren met hoogtechnologische programma's dystopische beelden. Fotografie wordt verruimd met grafische elementen, bewegend beeld en driedimensionale vormen. Inhoudelijk worden er linken gelegd naar biologie, ecologie en onze neiging om de wereld in vakjes te plaatsen. Het inhoudelijke en technische worden steeds gekoppeld aan een zoektocht naar het schone en het poëtische, zonder zich over te geven aan zeemzoete verzichten.

"We kijken elke dag om ons heen, maar niet alles wat we zien dringt tot ons door."

Uit Joke van Leeuwen, "Een halve hond heel denken"

De zomertentoonstelling (met naar jaarlijkse traditie fotografie) nodigde uit om toch dieper te gaan kijken. Ze vraagt om even stil te staan en de beelden te laten doordringen. Het is een queeste om het onzichtbare net zichtbaar te maken en verwonderd te zijn.

Fotografie betekent voor de kunstenaars in de tentoonstelling zoeken naar menselijke sporen, naar een aanwezigheid. Tegelijkertijd suggereren de beelden ook afwezigheid, leegte in volheid en vice versa. De foto's balanceren op de grens tussen abstract en heel concreet, tussen fotografie en schilderkunst, tussen suggestie en tastbaarheid. Geheel in hun eigen stijl en thema's nemen ze stuk voor stuk het publiek mee in een wereld van verwondering, van schoonheid en van...

Peter Bracke, Ron Chiers, Isabel Devos, Lieven Herreman en Griet Van de Velde tonen nieuw en bestaand werk tijdens de ‘Zomer van Fotografie'.

Met het werk van de onlangs overleden Robert Indiana in gedachten maakte Ron Chiers een nieuwe vuurrode installatie in de mooie tuin van het André Demedtshuis. Hij wil een boodschap van liefde brengen in tijden van oorlog en terreur. Gebaseerd op de foto van het André Demedtshuis op Google Earth schreef Ron Chiers met rood kunstgras "LOVE" in de tuin. Hij schenkt op die manier het werk terug aan de Google satelliet die de boodschap zal verspreiden.

Guus Mulders schreef speciaal voor de tentoonstelling een tekst in de vorm van een gedicht. Het is een impressie van het huis, van het werk van de exposerende fotografen geworden. Bonnie Paanakker, levensgezellin van Guus Mulders, illustreerde het gedicht.

Een fotografisch ervaringsproject tussen de Academie voor Beeldende Kunsten Menen en Gent. 15 jonge vlaamse fotografen communiceren met fotobeelden en ontmoeten elkaar via een gemeenschappelijk, universeel fotodagboek.

Fotografen Lieven Neirinck, Reinhart De Grendel en Patricia Vanbrabandt begeleiden deze visuele ontmoeting. Hun virtuele ontmoetingsplek was maandenlang, #meetingtrails. Hier en nu, precies in het middelpunt, in het André Demedtshuis, ontmoeten de fotobeelden elkaar voor het eerst, lichamelijk. De bezoeker getuigt.

Twee locaties, twee groepen fotografen, communiceren omtrent hun dagdagelijkse creativiteit. Onbekend en onverkend. Ze kennen elkaar niet maar er is een creatieve verbondenheid. Er is gretige nieuwsgierigheid naar meer. De twee afgescheiden groepen "academie Gent en academie Menen" werken langzaam virtueel en in realiteit naar elkaar toe door gebruik te maken van fotografie en alle mogelijke communicatiemiddelen daaromtrent. We linken de twee locaties aan elkaar door een lijn op de landkaart te tekenen die hierdoor een imaginair landschap insluit. Oktober-december 2016, steden en dorpen die de lijn knopen worden gemarkeerd. We bewegen ons nu binnen een afgelijnde periode en ruimte langs De Leie. Gent beweegt zich naar Menen en Menen naar Gent. ‘Universele verbondenheid' als thema wordt de creative artistieke concentratie. Instagram is ons communicatieplatform om elkaar te informeren, verbazen en charmeren. Een virtuele complexe pingpongtafel ontstaat tussen de twee groepen. Dagelijks bewegen de groepen zich dichter naar elkaar toe. Wekelijks schuiven we één locatie op naar het midden van het traject. De echte ontmoeting, de werkelijke verbondenheid in het midden van het traject, tussen de twee steden in, vindt plaats, hier, in het André Demedtshuis. Er wordt in een directe vorm gecommuniceerd met beelden, woorden en gelach. Beelden worden aan elkaar uitgewisseld in een expositie. Dit historisch moment leggen we vast via ‘pixels en pellicule'. Tijd en techniek beheersen het medium fotografie.

De ontmoeting met een goed mens blijft altijd een mooie herinnering in ons leven.
André Demedts.

Gert Verbelen studeerde grafische vormgeving en fotografie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent en rondde er in 2014 zijn masteropleiding af.

In 2014 bezocht Gert Verbelen achttien lidstaten van de eurozone. Hij berekende - op een wiskundige manier - het exacte middelpunt van elk land en ging erheen. Op een of andere manier belandde hij daardoor vaak in arme en verlaten streken, ver af van het massatoerisme en de grote steden en bleef er een week om het dagelijkse leven te fotograferen.

De foto's die hij maakte, tonen eenzaamheid en verlatenheid. Europa blijkt meer te zijn dan steden vol toeristen, het zijn ook godverlaten dorpen waar jongeren emigreerden bij gebrek aan werk en de ouderen achterblijven.

Tegelijkertijd toont ze de kracht van kleine gemeenschappen en een grote voeling met de plek, het huis, de keuken, de woonkamer, de stoel voor de tv... Die kleine kamers zijn schatkamers en echte werelden op zich. Elk detail vertelt een verhaal. Hij laat ons meeleven met zijn ervaringen in het boek over deze reis dat in 2015 verscheen bij Uitgeverij Hannibal " The Inner Circle of Europe".

In het André Demedtshuis krijgt u een ruime selectie te zien van de foto's uit het boek.

Carl Uytterhaegen nam meer dan 150 foto's kriskras door onze steden. Hij toont ons de verborgen grotten en fresco's: verlaten stations, vervallen bruggen, desolate beton sites.

Op een vreemde en spitse manier overbrugt Uytterhaegen de kloof tussen de aloude grotschilderingen van Altamira en de hedendaagse graffiti tekeningen die grote delen van de steden bedekken. Wat Urban Cave Drawings toont is dat de geschilderde sporen in onze steden verschillende thema's gemeen hebben.

De fototentoonstelling ‘Landschap in metamorfose’, van de bekende persfotograaf Filip Claus, toont de nog zichtbare sporen van de Eerste Wereldoorlog in de Westhoek en over de grens in Frankrijk, in Nord-Pas-de-Calais. De foto’s vertellen het verhaal van toen, geïntegreerd in het dagdagelijkse leven, wat bij momenten de kijker mooie contrasten oplevert.

Caïro door de ogen van Bieke Depoorter, Filip Claus, Zaza Bertrand en Harry Gruyaert.

De vier fotografen verkenden de Egyptische hoofdstad in 2011-2012 en fotografeerden het gewone, dagdagelijkse leven, daar waar de mediacamera's niet kwamen. Waar Harry Gruyaert en Filip Claus focusten op de publieke ruimte, tastten Zaza Bertrand en Bieke Depoorter het privéleven af. Een beklijvende reeks beelden is het resultaat. De bezoeker wordt door de prachtige foto's in de wereld van Caïro getrokken. ‘De schaduw van Tahrir' geeft een boodschap van hoop en toont hoe mensen in staat zijn om ook in moeilijke omstandigheden in solidariteit te leven.

Selectie van werken uit haar fotoboeken. Met journaliste Annemie Struyf maakte ze A La Limite, verhalen en foto's over liefde en dood. Insjallah, mevrouw, heeft als thema Afghaanse vrouwen en kinderen. Ontmoetingen (z)onder de boerka en Mijn status is positief handelen over de aidsproblematiek in Afrika.